piątek, 29 marca 2013

Deep Red. Suplement - wywiad z Dario Argento.

Poniższy wywiad z Dario Argento jest w całości poświęcony filmowi Deep Red, został przeprowadzony w maju 2002 roku, w domu reżysera. Włoskiego twórcę wypytywał Federico Patrizzi.
Wywiad pierwszy raz ukazuje się w języku polskim.


poniedziałek, 25 marca 2013

"Nic nie wiesz o dzieciach" - "Deep Red" Dario Argento

Źródło:
"Dario Argento : The Making Of Profondo Rosso" 
edited by L. Cozzi, F. Patrizzi, A. Tentori  
oryg. tytuł artykułu: You Know Nothing About Children 
autorzy : Federico Patrizzi, Emanuele Cotumaccio
tłum. : haku



UWAGA! Tekst zawiera spoilery! 



Kolorowa szklana kulka (marble) - dziecięca gra, przejrzysta klatka, ukazująca swe wnętrze. Kulka uderza w kołyskę, wywracając ją. Z kołyski wypada noworodek, zaś kulka kontynuuje swój rajd, mijając wełniane laleczki przebite szpilkami, pokrytego złotą farbą owada, obrazki malowane ręką dziecka, plastikową lalkę. I w końcu nóż. TEN nóż.

piątek, 22 marca 2013

Ken Hughes - The Small World of Sammy Lee




Lata 60. minionego wieku, londyńskie Soho budzi się do życia; z nocnego klubu na ulicę wychodzi Sammy Lee, dla którego nie będzie to zwyczajny dzień. Ten konferansjer, pracujący w jednym z lokalów ze striptizem, nie miał szczęścia przy stoliku, przegrał w pokera i ma tylko kilka godzin na oddanie długu lokalnemu gangsterowi, w przeciwnym razie otrzyma od jego zbirów "skierowanie do szpitala". Rozpoczyna wyścig z czasem w poszukiwaniu gotówki.

środa, 20 marca 2013

Włoskie kino kanibalistyczne


WŁOSKIE KINO KANIBALISTYCZNE



  • WSTĘP

Kino kanibalistyczne to wymyślony we Włoszech podgatunek nurtu exploitation, odznaczający się realizmem scen przemocy wobec ludzi i zwierząt, ukazywaniem prymitywizmu plemion kanibali, ale też ich obyczajów, rytuałów i życia codziennego. Największą popularność uzyskał na przełomie lat 70/80. Filmy te cechuje połączenie kina przygodowego z najbardziej krwawą odmianą horroru - gore, częste ukazywanie nagości obydwu płci, oraz, niestety sceny prawdziwych morderstw dokonywanych na zwierzętach, za które reżyserzy odpowiadali później na procesach sądowych. Najbardziej znanymi twórcami byli Ruggero Deodato oraz Umberto Lenzi. Poniższy tekst jest próbą przedstawienia najważniejszych filmów gatunku, które opisane zostaną chronologicznie, od wspaniałych prekursorów gatunku aż do niechlubnych epigonów.

czwartek, 14 marca 2013

Don Siegel - Madigan



Don Siegel został zapamiętany przede wszystkim ze współpracy z Clintem Eastwoodem, która przypadła na schyłek lat 60. i początek 70. i zaowocowała powstaniem kilku filmów, m.in. Coogan's Bluff (1968), The Beguiled (1971), a zwłaszcza "Dirty Harry" (1971). Jednak zanim dostał się do reżyserskiej pierwszej ligi, dał się poznać jako solidny fachowiec od kina kategorii B.

poniedziałek, 11 marca 2013

Narciso Ibáñez Serrador - The House That Screamed (a.k.a. La Residencia) 1969



Do położonego we Francji internatu dla sprawiających kłopoty dziewcząt przybywa 18-letnia Theresa (Cristina Galbo). Jej przeszłość jest owiana tajemnicą, do szkoły przyjeżdża wraz z przyjacielem matki. Ośrodek prowadzi twarda i nieugięta madame Fourneau (Lili Palmer). Jej prawą ręką, wykonującą wszelkie rozkazy jest Irene (Mary Maude). Żelazna dyscyplina internatu prowadzi do tego, iż w razie jakiegokolwiek nieposłuszeństwa dziewczyny są torturowane i izolowane od reszty koleżanek. Theresa poznaje także syna madame Fourneau, podglądającego dziewczyny Luisa (John Moulder-Brown), który jest wychowywany przez matkę w ciągłym strachu przed kobietami. Po krótkim czasie dziewczyna staje się szykanowana przez Irene i inne koleżanki, chcące ją sobie podporządkować. Theresa decyduje się na ucieczkę z internatu. Nie wie jednak, iż w szkole czai się bezlitosny morderca, interesujący się pięknymi nastolatkami...

niedziela, 10 marca 2013

Michael Ritchie - Prime Cut


"Prime Cut" (1972), thriller kryminalny Michaela Ritchie, został w 2009 roku umieszczony przez Empire na liście "20. gangsterskich filmów, których najprawdopodobniej nie zobaczysz". Rzeczywiście, produkcja ta nie przebiła się do szerokiej świadomości widzów. Pozostaje znana przede wszystkim w gronie pasjonatów gatunku.

sobota, 9 marca 2013

Mariano Baino - Dark Waters




Na zapomnianą przez świat wyspę przybywa młoda kobieta, Elizabeth (Louise Salter). Zakątek ów nie posiada elektryczności, oraz żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym, poza łodzią, która raz w tygodniu komunikuje się z jego mieszkankami. A są nimi zakonnice, gdyż mieści się tam klasztor, który był opłacany przez ojca Elizabeth; po jego śmierci ten "obowiązek" przechodzi na nią. Dodatkowym bodźcem do odwiedzin jest fakt, iż Elizabeth urodziła się na wyspie, a jej matka zmarła przy porodzie.

Andrzej Żuławski - Diabeł




"Jakie to smutne, kiedy jesteśmy igraszką w cudzych rękach"

Mamy rok 1793, przeddzień II rozbioru Polski. Jakub (Leszek Teleszyński), oskarżony o zamach na króla, zostaje wybawiony z rąk śmierci przez Nieznajomego (Wojciech Pszoniak), nakazującego mu wracać w rodzinne strony. Po drodze do domu Jakub spotyka swą narzeczoną (Małgorzata Braunek), która , już w ciąży, bierze świętokradczy ślub z jego przyjacielem. Niedoszły zamachowiec następnie bierze udział w groteskowym pogrzebie własnego ojca, po czym spotyka swą matkę, teraz właścicielkę burdelu. Spółkuje z nią w kolejnych obłąkańczych aktach, coraz bardziej popadając w szaleństwo. Gdy w jego rękach znajdzie się brzytwa, jesteśmy pewni, że nic nie skończy się dobrze.

środa, 6 marca 2013

"Nosferatu w Wenecji" - Luigi Cozzi



Bardzo ciekawy artykuł dotyczący Klausa Kinskiego jako aktora i człowieka,  ale też ukazujący  jak kiedyś wyglądały ( i zapewne wyglądają nadal) niektóre produkcje.

Autor : Luigi Cozzi
Żródło : "Italian Horror Movies" Luigi Cozzi & Antonio Tentori
Tłumaczenie : haku




Wspominając moją aktywność jako reżysera filmowego, nieraz musiałem pracować w bardzo trudnych, a nawet szalonych warunkach, lecz w przemyśle filmowym nie jest to nowość. Jest nawet powiedzenie z tym związane – "Kręcenie idzie ci dobrze i składnie – twój film na rynku przepadnie". 
To zwykle filmy "z problemami" stawały się hitami na rynku. Lecz niestety ta prawidłowość nie spełnia się zawsze. Poniżej historia jednego z takich filmów...

poniedziałek, 4 marca 2013

Ryszard Ber - Gdzie jest trzeci król ?

 Gdzie jest trzeci król?



Na lata 60. minionego wieku przypada rozkwit filmu kryminalnego w okresie PRL. Poszczególne obrazy tego nurtu były bardzo zróżnicowane pod względem poziomu, choć wszystkie miały cechy wspólne, tzn. wszystkie były skażone grzechem PRL-u, czyli podlegały restrykcjom propagandowym i cenzorskim. "Gdzie jest trzeci król?" (1966) w reżyserii Ryszarda Bera jest filmem sprawnie zrealizowanym, jednakże nie sposób zaliczyć go do klasyki gatunku. Jest to raczej solidne rozrywkowe kino drugiej kategorii.

sobota, 2 marca 2013

Michele Soavi - zapomniany wizjoner horroru.

Końcówka lat 80-tych to schyłkowy okres popularności szeroko pojętego włoskiego kina grozy, czas, kiedy włoski horror przestawał ciekawić, wytaczać nowe trendy, zjadając własny ogon. To początek ery VHS, co spowodowało lawinowo rosnące produkcje bez specjalnych ambicji twórczych, liczące na szybki zysk z kina domowego, z pominięciem ekranu kinowego. To także początek gorszej passy najbardziej chyba znanego spośród włoskich twórców, Dario Argento. Jednak wśród całej masy filmowej bylejakości, we Włoszech narodził się nowy talent, talent na miarę Argento, jego uczeń Michele Soavi. Dziś to niesłusznie zapomniany reżyser, któremu nigdy nie udało mu się "załapać" na popularność, na którą zdecydowanie zasługiwał.

Peter Yates - Robbery

Robbery   
 
 
 
  
W 1967 roku Peter Yates nakręcił "Robbery", film , który umożliwił mu kontynuowanie kariery w Hollywood, gdzie zadebiutował, kultowym obecnie, "Bullittem". Pewne rozwiązania zawarte w "Robbery" zaadaptował zresztą w "Bullicie". Film ten jest na swój sposób cudownie staroświecki, nie zawiera ani scen nagości, ani wulgarnego słownictwa, a sceny przemocy, mimo, że to kryminał łączący w sobie cechy thrillera, ograniczone zostały do absolutnego minimum.Jest tak, mimo iż film nie powstał za żelazną kurtyną, gdzie panowała cenzura, lecz w państwie zachodniej Europy o dość liberalnym podejściu do spraw społecznych, kulturalnych bądź językowych. Konserwatyzm reżysera nie wpływa w żadnym razie ujemnie na film, który trzyma poziom, przykuwa uwagę i w żadnym razie nie można zarzucić mu banalności.