Lucio Fulci - The House by the Cemetery

·       THE HOUSE BY THE CEMETERY

"Straszliwe rzeczy dzieją się w tym domu. Wy, którzy tu wejdziecie, nie będziecie mieli szans na przeżycie"

Gotycka trylogia Fulciego kończy się w 1981 roku najdziwaczniejszym filmem z całej trójki The House by the Cemetery. Początkowo w scenariuszu Sacchettiego pojawiały się ogry, lecz Fulci zmienił opowieść na bardziej straszliwą. W późniejszym czasie Sacchetti powrócił do własnego pomysłu w filmie Lamberto Bavy Demons III – The Ogre.

Wpływy i inspiracje

Główną inspiracją dla filmu stały się krótkie opowiadania H.P.Lovecrafta – "Nienazwane", oraz "Zimno". Prócz tego wiele odniesień jest także do mitu Frankensteina, oraz powieści Henry'ego Jamesa "W kleszczach lęku". Reżyser składa także hołd Lśnieniu Kubricka , pomysłem zbudowania domu na miejscu cmentarza, zapowiadając niejako Ducha Tobe Hoopera. Melancholijna, lecz także makabryczna atmosfera filmu przypomina dzieła Mario Bavy. 

Poetyka Fulciego

Nawet, jeżeli nie jest najlepszym filmem z trylogii, to właśnie w nim makabryczne poczucie liryzmu Fulciego sięga zenitu. Weźmy na przykład scenę, w której mała dziewczynka przypatruje się manekinowi z wystawy. Nagle, manekinowi odpada głowa, a z szyi wybucha strumień krwi. Dziewczynka patrzy w zdumieniu na scenę, a łzy zaczynają kapać z jej oczu, czemu towarzyszy romantyczna muzyka. Scena godna Mario Bavy. 

Przez cały film czujemy dekadencką, dziwaczną atmosferę; film zawiera kilka bardzo krwawych scen, jak ta, w której Daniela Doria zostaje zamordowana nożem wbitym w czaszkę, którego ostrze wychodzi jej ustami , czy śmierć agenta nieruchomości zadźganego pogrzebaczem: w tej scenie Fulci ukazuje erupcję krwi z rozprutego gardła w zwolnionym tempie.

I choć The House by the Cemetery jest niezwykłym filmem Fulciego, to nadal zdarzenia przedstawione w filmie nie znajdują racjonalnego wytłumaczenia; nic nie jest tym, czym się wydaje, a Fulci tylko zyskuje na tej niepewności. Sekwencja, w której chłopak jest przyciśnięty do drzwi przez doktora Freudsteina, a jego ojciec próbuje rozwalić je siekierą, jest otwartym nawiązaniem do City of The Living Dead. Dr Freudstein jest naprawdę straszliwą kreaturą, poddanemu rozkładowi ciałem , wolnym, lecz niezatrzymywanym. Zakończenie filmu jest jednym z najdziwniejszych w całej karierze Fulciego; chłopak próbujący uciec potworowi w kierunku waginalnego otworu w podłodze może symbolizować koniec dzieciństwa i początek dorosłości. Epilog, w którym chłopiec odchodzi w nieskończoną aleję , trzymając za rękę zmarłą córkę i żonę Freudsteina , jest po prostu wstrząsające. Wraz z zakończeniem The Beyond należy do najbardziej poetyckich i smutnych epilogów w karierze reżysera.

Obsada

W roli głównej obok Katherine Mac Coll widzimy Włocha Paolo Malco; film zresztą jest najmniej "amerykański" z całej trylogii. W pozostałych rolach występują: była królowa giallo Dagmar Lassander, Carlo De Mejo w roli bibliotekarza, Anja Pieroni jako opiekunka dziecka. W rolę dziecięce wcielili się Giovanni Freza oraz Silvia Collatina.

Antonio Tentori tłum. by haku