"Występek to klatka zamknięta
od wewnątrz...tęsknimy za byciem w klatce."
W 1971 roku dzięki sukcesowi Perversion Story Fulci reżyseruje swe drugie giallo, A Lizard in a Woman's Skin. W obsadzie znów pojawiają się Jean Sorel, oraz Alberto De
Mendoza, zaś główną rolę kobiecą gra Florinda Balkan. Film oryginalnie zatytułowany
był La gabbia (The Cage), lecz producenci naciskali,
by tytuł odnosił się do popularnej wówczas "trylogii zwierzęcej"
Daria Argento. Przez to wiele osób odbiera ten film jako plagiat
Argento, choć, prócz tytułu, nie ma z nim nic wspólnego. Fabuła oraz styl są typowe dla
Fulciego, zapowiadając jego późniejsze dokonania.
Wpływy i inspiracje
Fabuła, podobnie jak w przypadku wcześniejszego filmu ma
wiele odniesień do klasycznych thrillerów. W tym wypadku Fulci oddaje hołd
filmowi Urzeczona Hitchcocka, w koszmarze bohaterki , w którym
śni o wielkim ptaku , oraz problemach umysłowych po dokonaniu morderstwa,
którego, jak twierdzi , nie popełniła. Fulci podobnie jak w przypadku Perversion
Story odwraca fabułę do góry nogami. Kobieta, która przez cały
film wydaje się być niewinną osobą, śniącą koszmarne sny, jest w rzeczywistości
morderczynią, używającą psychoanalizy do ukrycia swych czynów. Podobni czyni
Catherine Tramell w filmie Nagi Instynkt Paula Verhoevena,
spowiadając się ze swych morderstw we własnych książkach po to, by nikt nie
podejrzewał jej o nie.
Kolejnym widocznym odniesieniem jest Wstręt
Romana Polańskiego, w którym młoda kobieta, Carol( to samo imię nosi bohaterka A
Lizard...) wpada w podobną obsesję na punkcie swych koszmarów, stając
się morderczynią. Jednak w odróżnieniu od bohaterki granej przez Catherine Deneuve
w filmie Polańskiego, która jest schizofreniczką z powodu swych traumatycznych
doświadczeń ze sfera erotyczną, bohaterka Fulciego jest bezwzględną,
zimnokrwistą morderczynią. Mordercze fantazje Carol mają także analogie do filmu Jesusa
Franco, Delirium, lecz prawdopodobnie jest to czysty przypadek,
nawet mimo tego, iż reżyserowie znali nawzajem swój dorobek. Fulci oddaje także
hołd Ptakom Hitchcocka w scenie w której główna bohaterka zostaje napadnięta przez nietoperze wewnątrz opuszczonej katedry. Sekwencja ta
została doskonale nakręcona, jej wielkim miłośnikiem był Mario Bava.
Poetyka Fulciego
Film jest kolejnym thrillerem we własnym stylu, jakże
dalekim od filmów Daria Argento. Wg Fulciego szaleństwo i przemoc wywodzą
się ze społeczeństwa, są jego wytworem. Bohaterka popełnia przestępstwo
namiętności, mordując szantażującą ja kochankę. Prawdziwy horror jest wokół
niej, w świecie zewnętrznym: sekcja zwłok psów w laboratorium ( tak
realistyczna, że autor efektów specjalnych Carlo Rambaldi musiał tłumaczyć się
w sądzie, iż nie były prawdziwe), rozczłonkowani znajomi Carol pojawiający się
w jej snach jako symbol gnijącego świata, puste pałace w centrum Londynu,
opuszczone przez ludzi, zaludnione przez dzikie zwierzęta, czy narkomani
mordujący każdego, kto im się nawinie.
W tak obłąkanym społeczeństwie nietrudno zostać mordercą,
mówi Fulci, mieszając rzeczywistość z sennymi koszmarami, co stanie się jego
znakiem rozpoznawczym w niedalekiej przyszłości. To pierwszy film Fulciego z tak dużą
ilością krwawych scen, ówcześnie niedopuszczalnych. Pośród wielu scen, jest i
taka, w której bohaterka nękana przez nieznanego napastnika wbija paznokcie we
własne dłonie.
Obsada
Filmem tym Fulci rozpoczyna współpracę z Florindą Balkan,
kontynuowaną w następnym filmie, Don't Torture a Duckling.
Reżyser uwypukla jej urok, zaś Balkan gra najbardziej dwuznaczną rolę w swojej
karierze. Jean Sorel w roli drugoplanowej gra na przekór swojemu wizerunkowi
latynoskiego kochanka, zdradzającego swą żonę karierowicza. W obsadzie znajdują się także Anita Strindberg(jako sąsiadka
i kochanka Carol), Stanley Baker(inspektor policji), oraz George
Rigaud(psychoanalityk).
Antonio Tentori - tłum. by haku
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz