TBTS.PL

Mijają dwa lata od pierwszego wpisu na naszym blogu. Był to krótki tekst włoskiego dziennikarza o filmie Lucio Fulciego, "Perversion Story". Dziś, dokładnie na rocznicę otwarcia bloga otwieramy go na nowo, wreszcie na własnej domenie. Zapraszamy do lektury naszych starszych wpisów, z których ponad połowa jest już umieszczona na nowej stronie. Będą one sukcesywnie aktualizowane, liczymy że do końca lutego pojawi się wszystko, co warte "przerzucenia" ze starego adresu.  

Wszystkich czytelników prosimy o zmianę adresu naszego bloga na theblogthatscreamed.pl, bądź też po prostu tbts.pl. 

Zaś na otwarcie zapraszamy do arcyciekawego wywiadu z jedną z najciekawszych postaci włoskiego kina, Enzo G. Castellarim. 

Enzo G. Castellari

Miłej lektury! 

haku&vindom

Powrót z Zaświatów.

Z cyklu: "Ogłoszenia Parafialne"

Żyjemy, mamy się nie najgorzej i "na dniach" wracamy do blogosfery. Na początek pojawi się kilka ciekawych wywiadów, m.in. z Enzo G. Castellarim, Franco Nero i kolejnym Włochem, o którym Lucio Fulci mówił z przekąsem "geniusz". Pojawią się recenzje jednego z arcydzieł poliziotteschi, ale i pewnego nieco zapomnianego westernu (zapewne daleka od doskonałości, ale nasza pierwsza!). Z przekrojowych tekstów napiszemy o produkcjach jednego z konkurentów wytwórni Hammer, czyli Amicus oraz rozpoczniemy dłuższy tekst o twórczości Rogera Cormana. Szykujemy też kilka niespodzianek. To wszystko w starym stylu, na nowej, przejrzystej i czytelnej stronie. 

Czytelników oraz blogi, które nas polecają i nadal chciałyby to robić chcielibyśmy poinformować o zmianie naszego adresu z theblogthatscreamed.blogspot.com na:

theblogthatscreamed.pl

theblogthatscreamed.com

oraz po prostu:

tbts.pl

Teksty archiwalne w większości mamy już "przerzucone", lecz mimo to, "stary adres" zostanie aktywny, choćby z powodu tych ponad ośmiuset komentarzy, którymi mieliście chęć skomentować nasze teksty.

Kolejne informacje już wkrótce!

haku

grafika: lupusartzzz.blogspot.com

"Wyglądam już prawie jak zombie". Luca Palmerini w rozmowie z Lucio Fulcim.

http://jesster.files.wordpress.com/2008/06/luciofulci_bday.jpg

Pierwsze teksty na blogu opisywały po kolei filmy Lucio Fulciego, będąc tłumaczeniami krótkich analiz pióra Antonio Tentoriego wziętymi z jego książki "Lucio Fulci - Poet of Cruelty". Ostatnim tekstem w tym roku, a miejmy nadzieję, że ostatnim przed wejściem na nową domenę, będzie obszerny wywiad, jakiego włoski reżyser udzielił Luce Palmeriniemu. Tekst ukazał się w pierwszym numerze Giallo Pages. Za pomoc w dotarciu do tekstu chciałbym podziękować Marcinowi z Kinomisji. Życząc wszystkiego najlepszego w Nowym Roku naszym Czytelnikom, zapraszamy do lektury wywiadu, w którym Fulci opowiada o swoich wszystkich ważniejszych filmach, niejako podsumowując swoją karierę.

"Sexy Beast". Od przeszłości nie ma ucieczki.

Kinowy debiut Jonathana Glazera, który wcześniej zajmował się reżyserowaniem filmów reklamowych i klipów muzycznych. Jak na pierwszy raz, "Sexy Beast" (2000) wypada więcej niż przyzwoicie, to kawałek naprawdę porządnego, kameralnego kina.

Ebola Syndrome - Śmiertelny Wirus w Służbie Eksploatacji.

Hongkońskie filmy kategorii trzeciej to obrazy nastawione na bezpośrednie ukazywanie seksu, przemocy, wynaturzeń i wszelakich odchyłów od uznawanych za obowiązujące norm społecznych. Kino w większości wypadków brutalne, niejednorodne, będące najczęściej mieszanką gatunkową, czerpiące garściami z tak różnych gatunków jak horror, czarna komedia, sensacja, kino przygodowe, kino kung fu, czy choćby dramat. Wszystko to podlane ostrym sosem eksploatacji, nie oglądające się na żadne normy obyczajowe kino, prące ostro do przodu. Chciałem dziś opisać jeden z moich ulubionych, niesamowity w każdym calu Ebola Syndrome, którego tematyka, poruszająca poważny problem śmiertelnego wirusa, jest przedstawiona w formie niesamowitej czarnej komedii.

Klasyka Kina Noir

Tradycyjna już dla nas krótka czytanka o trzech tytułach. Tym razem na tapetę poszli przedstawiciele amerykańskiego czarnego kryminału. Po jednej stronie kamery tacy fachowcy jak Otto Preminger, Robert Aldrich i Howard Hawks, po drugiej - Humphrey Bogart, Dana Andrews oraz Ralph Meeker. Że o zjawiskowej (jak zwykle!) Lauren Bacall nie wspomnę. Kto nie widział - powinien. Kto widział - może sobie zrobić powtórkę.

Mystery Road. Na bezdrożach australijskiego buszu.

Sporo czasu zeszło mi na zastanawianiu się, jak się zabrać do tego filmu; z której strony go ugryźć, żeby w pełni oddać jego istotę. "Mystery Road" z 2013 roku pomimo komercyjnej formy jest filmem wieloznacznym, zahaczającym o wiele spraw, a przez to nastręczającym trudności w interpretacji. Pewnych problemów dostarcza już samo sklasyfikowanie gatunkowe dzieła Ivana Sena. To jeden z tych obrazów, które wyłamują się z jednoznacznych podziałów. Z jednej strony to współczesny western, z drugiej thriller utrzymany w stylistyce neo-noir, a przecież równie dobrze można uznać, że to dramat społeczny, którego punktem wyjścia jest przestępstwo.

Antonio Margheriti - Mistrz Niskich Budżetów

Antonio Margheriti to kolejny włoski twórca, który tworzył obrazy w różnych gatunkach: filmy przygodowe, science - fiction, horror gotycki, zawsze pokazując wielką inwencję, pracując przy małych budżetach, tworzył znakomite efekty specjalne, wnosząc powiew świeżości do nurtu fantastyki. Dziś zajmiemy się jego filmografią w tych właśnie gatunkach, opisując pokrótce kilkanaście obrazów reżysera.

John Huston - Lista Adriana Messengera

"Lista Adriana Messengera" to jeden z mniej znanych filmów Johna Hustona, thriller kryminalny, który lekką i beztroską tonacją znacznie odbiega od jego zwyczajowych opowieści kinowych, gdzie bohaterowie przechodzą kryzysy moralne bądź religijne, a tematyka bywa poważna, a niekiedy przytłaczająca.

Johnnie To - Seans Podwójny (The Mission/Exiled)

Kolejne, tym razem podwójne, filmowe spotkanie z Johnniem To na łamach naszego bloga. Dotychczas szerszego omówienia doczekały się dwa jego filmy - "The Longest Nite" i "PTU", z kolei o dwóch innych - "Election" i "Mad Detective" wspominaliśmy przy okazji krótkiego przeglądu wybranych filmów kryminalno-sensacyjnych z Hong Kongu. A oprócz recenzji opublikowaliśmy również tłumaczenie wywiadu przeprowadzonego z nim i jego najbliższym współpracownikiem Wai Ka-Faiem przy okazji Festiwalu w Toronto w 2001 roku. Teraz na tapetę wzięliśmy dwa filmy - "The Mission" (1999) i "Exiled" (2006), które z całą pewnością można uznać za najwybitniejsze pozycje w jego karierze.