Ringo Lam - City on Fire

Ringo Lam uchodzi za specjalistę w gatunku mrocznych, realistycznych thrillerów, wykorzystujących motyw "Heroic Bloodshed", któremu początek dał film Johna Woo "A Better Tomorrow", postrzegany jako film przełomowy w rozwoju azjatyckiego kina akcji. Do grona najlepszych dzieł  Ringo Lama zaliczany jest "City on Fire" (1987), który z kolei uchodzi za kluczową inspirację dla "Wściekłych psów", reżyserskiego debiutu Quentina Tarantino, stanowiącego swego rodzaju hołd wobec kina hongkońskiego. Ale i Lamowi nie było obce nawiązywanie do dorobku innych filmowych twórców, na przykład do spuścizny Sama Peckinpaha i jego "Dzikiej Bandy".

The Longest Nite - Nihilizm XX wieku.

Wokół "The Longest Nite" (1998), stanowiącego połączenie niepokojącego, nihilistycznego neo-noir z konwencją thrillera kryminalnego, w którym główne role zagrali Tony Leung i Lau Ching-Wan, narosło trochę niejasności. Jako reżyser, przynajmniej formalnie, figuruje wywodzący się ze stajni Milkyway Image Patrick Yau, ale film uznawany jest za dzieło Johnniego To. Współautor scenariusza Wai Ka-Fai twierdził, że większość scen osobiście nakręcił To, który z kolei unikał jednoznacznej odpowiedzi, czym nie rozwiał istniejących wątpliwości. Patrick Yau pracował przeważnie w roli asystenta, przygoda z samodzielną reżyserią nie przyniosła mu spodziewanych sukcesów w kinie, dlatego wrócił do korzeni, czyli do telewizji.

Czas na Hammer Horrory! Cz.4 - Pozostałe filmy wampiryczne.

Zobacz Van Helsinga otrutego przenikliwym pocałunkiem wampira! Atakującego barona święconą wodą! Z trudem złapiesz oddech widząc go na skrzydłach wiatraka w śmiertelnej walce!

Policjanci

Szczęśliwy ten, kto urodził się w latach 80-tych, miał bowiem możliwość, przynajmniej teoretycznie, obejrzeć na żywo epickie dzieło Polsatu zatytułowane "Policjanci". Chyba pierwszy serial kryminalny zrealizowany na zlecenie tej stacji. Dziś to praktycznie zapomniana rzecz, mało kto o niej pamięta. Pojawił się na antenie w 1999 roku, ale szybko, bo ledwie po jedenastu odcinkach dzieło Łukasza Wylężałka, reżysera wszystkich odcinków, zostało zdjęte i nie doczekało się kontynuacji.

Czas na Hammer Horrory! Cz.3 - Gad w ludzkiej skórze.

Wytwórnia Hammer oprócz przypomnienia klasycznych motywów, wprowadzonych do szerokiego obiegu kinowego dzięki amerykańskiemu Universalowi, czyli filmów o hrabim Drakuli, baronie Frankensteinie, Mumii, Wilkołaku oraz Upiorze, zasłynęła także dzięki mniej znanym obrazom, w których pojawiały się wszelakiej maści monstra. Z ekranów straszyła Gorgona, dinozaury i inne przedpotopowe zwierzęta, czarownice, a nawet Yeti! Na potrzeby powstałego w 1966 roku obrazu The Reptile, na ekranach brytyjskich kin pojawił się tytułowy gad...

Wielka draka w chińskiej garkuchni

 

Z przyczyn niezależnych od nas (Haku będąc na występach gościnnych udał się do chińskiej restauracji, a jako specjalista od horrorów widział tyle filmów i trupów w nich występujących, że na pierwszy rzut oka rozpoznał, że to, co chcą mu zaserwować pod postacią kurczaka, było wołowiną. Albo na odwrót. Także doszło do mrożących krew w żyłach wydarzeń i awantury) przerwa w cyklu poświęconym Hammer Horror troszkę się przedłuży. Na zastępstwo krótka, tradycyjna czytanka o trzech tytułach.

Peter Cushing jako Sherlock Holmes.

Sherlock Holmes został sportretowany na ekranie przez wielu aktorów. Ich dobór jest dosyć zróżnicowany i składa się zarówno z porażek obsadowych jak i występów zapadających w pamięć. Role Petera Cushinga zaliczane są do tej drugiej grupy. Nigdy wcześniej, ani nigdy później, Holmes nie został zagrany przez bardziej szanowanego aktora. Znany w branży z niezwykłej zdolności do gry z rekwizytami oraz profesjonalizmu nawet w najgorszych okolicznościach, Peter Cushing był wyjątkowym aktorem. W życiu prywatnym był, pod każdym względem, człowiekiem rodzinnym i oddanym swojej ukochanej żonie, Helen. Jego hobby było tworzenie miniaturowych scen teatralnych, kolekcjonowanie modeli żołnierzyków i zamiłowanie do czytania książek. Lubię myśleć, że Conan Doyle postrzegałby Petera Cushinga jako kogoś w rodzaju pokrewnej duszy.

Czas na Hammer Horrory! Cz.2 - Trylogia Karnstein

Równie ważnym, co Dracula Brama Stokera, źródłem scenariuszy horrorów wampirycznych była Carmilla Sheridana Le Fanu. Tudor Gates w swoim scenariuszu The Vampire Lovers (1970) poszedł właśnie w kierunku tej powieści, testując granice odporności Brytyjskiego Związku Cenzorów Filmowych (BBFC) w związku z jej erotycznie naznaczoną tematyką. W tych czasach cenzorzy pozwalali na większą wolność w obrazach dziejących się w dawniejszych czasach, czy filmach fantastycznych, jako kinu oderwanemu od życia codziennego. Mimo to, istniało potencjalne ryzyko pocięcia obrazu, więc  wytwórnia Hammer podzieliła koszta produkcji z American International Pictures, specjalistami od eksploatacji serwowanej w kinach drive-in.

Czas na Hammer Horrory! Cz.1 - Horror Drakuli

Wytwórnia Hammer jest nierozerwalnie związana z brytyjskim kinem grozy. Rozpoczęła swą działalność w 1937 roku, początkowo zajmując się dystrybucją filmów, wkrótce potem stawiając pierwsze kroki w ich produkcji, inspirację czerpiąc z programów radiowych w rodzaju Dick Barton: Special Agent. Nie trzeba było wiele czasu, by wytwórnia zwróciła się w kierunku adaptacji dzieł telewizyjnych - seria The Quatermass Experiment Nigela Kneale'a stała się dużym sukcesem telewizji BBC, mieszając wątki wampiryczne z tematyką science fiction. Hammer zrealizował ją jako wersję kinową, wygładził nieco fabułę, dodając literkę "X", aby wzmocnić przerażającą zawartość obrazu (po tej zmianie tytuł brzmiał The Quatermass Xperiment - przyp. haku). Obraz okazał się dużym sukcesem, przecierając drogę ku złotej erze studia. Kolejny film, The Curse of Frankenstein (1957) reprezentował dużo więcej przestrzeni i wolności w ukazaniu grozy niż niejeden współczesny horror, na co publiczność zareagowała entuzjastycznie, zaś Christopher Lee i Peter Cushing, odtwórcy głównych ról w obrazie, z dnia na dzień awansowali na gwiazdy wytwórni.